رامین عباسی‌زاده تهیه‌کننده سریال رحیل: اصلی ترین ویژگی افسانه‌های ایرانی قائم بودن به روایت تودرتو است مثل هزار و یکشب
تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۱۳۰۸۴
رامین عباسی‌زاده طراح داستان و تهیه‌کننده سریال "رحیل" در گفتگو با عصرایران گفت: اینکه برخی همچون بهرام بیضایی اعتقاد دارند که ریشه هزار و یک شب، ایرانی است و به قصه اصلی که قصه خود شهرزاد است میرسد، پربیراه نیست چون اصلی ترین ویژگی متل‌ها و افسانه‌های ایرانی، قائم بودن به روایت تودرتو است که هزارویک شب بدان شهره است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اینکه بتوانیم بر مدار سنت داستان گویی هزار و یک شبی، فیلم یا سریال بسازیم در همه دوره‌ها می‌تواند جذاب باشد و مخصوص به این دوره نیست. سالها پیش زنده یاد علی حاتمی همین سنت را برای ساخت قصه های مثنوی و بعدتر هزاردستان به کار برد و می‌بینیم که همان پایه درست باعث شده هنوز هم این سریالها پربیننده باشند.
در سریال رحیل و در معماری اولیه داستان، سعی کردیم به این سبک در روایت پای‌بند باشیم که البته در سینمای دنیا به شکل گیری روایت های موازی نظیر عشق سگی و بابل منجر شده ولی در سینما و تلویزیون ایران، همچنان اگر این روایت‌های تودرتو را با پاس کاری میان کاراکترها پیش ببریم مخاطب وطنی لذت بیشتری می‌برد.
عباسی‌زاده با اشاره به مایه های سحر و جادو و در عین حال مغازله که از عناصر اصلی داستان های هزار و یک شبی است و در سریال "رحیل" نیز نمود داشته، اظهار داشت: داستان های هزار و یک شب چند نوع هستند، برخی از همان مایه های سحر و جادو دارند، برخی مایه های عاشقانه، برخی مایه های تخیل و شگفتی، برخی زمینه ماجراجویی دارند و اغلب آنها هم عامه‌پسند هستند.
در سریال رحیل علاوه بر همه این عناصر سعی شده که در پرداخت داستانی نوعی جامعه شناسی از دورانی که داستان در آن می‌گذرد یعنی حدفاصل قاجار تا پهلوی وجود داشته باشد. پیش از این بیش از هر چیز سریال‌های قجری دیده ایم که بیشتر هم مایه های اندرونی دارند ولی در سریال رحیل در حال واکاوی دوره‌ای تاریک هستیم که سلطنت از قجر به پهلوی میرسد. این گزارش‌دهی از اجتماع آن دوران را سعی کردیم در قالب داستانک‌های جذاب و متفاوت باشد که همه در یک خط داستانی به هم متصل هستند.
عباسی‌زاده که پیشتر تولید سریال‌هایی همچون او یک فرشته بود و سقوط یک فرشته با مضمون ماورایی را برعهده داشته درباره استفاده از یک کاراکتر جادوگر در مرکزیت درام با بازی اندیشه فولادوند بیان داشت: جنس داستان ایجاب می‌کرد که در ادامه همان مردم شناسی آن دوره، به پدیده خرافه و سحر و جادو هم اشاره گردد که خود از مایه های هزارو یک شبی است.
مردمان آن دوره بسیار بیش از این دوران به سحر و جادو علاقه داشتند و می بینیم که جادوگر داستان رحیل با نام بیتاج هم چه نقشه ها که در سر ندارد. اندیشه فولادوند بازیگر مطمئن و توانایی برای ایفای این نقش بود که پایه ادبی ایشان کمک می‌کرد که بتواند برخی دیالوگ‌های آهنگین را چنان که نیاز درام است، ادا کند.
این تهيه‌کننده ادامه داد: در سریال رحیل تیم بازیگران قابل اتکایی داشتیم. حمیدرضا آذرنگ جزو یکی از هنرپیشه های مجرب برآمده از تئاتر است که به غیر از بازيگري در سینما و تلویزیون خود تجربه ساخت فیلم آوانگاردی به نام روزی روزگاری آبادان را داشته است. آذرنگ و اندیشه فولادوند خیلی خوب درام مرتبط با زوجی که منفعت طلب هستند را به تصویر کشیدند.
در میان پیشکسوتان ثریا قاسمی، کاظم هژیرآزاد و فرخ نعمتی و... را داشتیم که تک تک آنها برای اینکه وزن یک کار را بالا ببرند، کافی هستند. در میان جوان‌ترها نیز حسام محمودی فقید، گیتا راد، ریحانه رضی، علی عباسی زاده، غزاله اکرمی و... را داشتیم و در عین حال بازیگری مثل نسیم ادبی که نقش‌هایش را با جان و دل بازی می‌کند و بسیاری بازیگر تازه‌کار که در آينده، بیشتر از آنها خواهید شنید.
عباسی‌زاده درباره همگن کردن بازی بزرگان بازیگری با چهره های جوان گفت: مهم، ایجاد فضای امن در پشت صحنه و درعین حال سنجش عیار بازیگری یک جوان است. اگر انتخابها درست باشد بعید است بازیگران تازه کار نتوانند از فرصت رویارویی با بزرگان، درست استفاده کنند. گاهی می بینیم که برخی فقط علاقمند بازیگری هستند ولی بازیگر نیستند.
شما به امثال ثریا قاسمی و مادر فقیدشان نادره خیرآبادی نگاه کنید؛ اینها ذاتا بازیگر هستند و عشق به هنر هم افزون شده بر بازیگری شان. در انتخاب بازیگران تازه برای سریال رحیل سعی شد افرادی گزینش شوند که بازیگر باشند و نه اینکه فقط عشق بازی باشند. عرصه سینما و تلویزیون همانند یک اقیانوس است و هرچقدر بازیگر تازه وارد شود باز هم کم است چون آثار متنوع تولید می‌شوند و هر کدام از این آثار نیاز به بازیگر دارند و نمی‌شود به اتکای همان چند بازیگر مطرح جوان، کار تولید کرد.
بماند که کلی فارغ التحصیل آکادمیک یا تجربی بازیگری داریم که باید وارد عرصه شوند و چه بهتر از اینکه همه سریالها بتوانند از جوانان مساعدتر استفاده کنند.
رامین عباسی‌زاده پیرامون رگه های آیینی و همچنین توجه به داستان پردازی زنانه در سریال رحیل اظهار داشت: درون مایه آیینی رحیل از ابتدای نگارش فیلمنامه بود ولی هرچه جلوتر رفتیم و سریال در مرحله بازنویسی قوام بیشتری پیدا کرد، محوریت زنان در قصه زیاد شد؛ تا جایی که متوجه شدیم باید به جایگاه زن در ارتباط با پرورش مرد بپردازیم. ما زنان را در این قصه فعال می‌بینیم. توجه زنان به هنر تعزیه و مذهب می‌تواند قهرمانان داستان و وابستگان آنها را نجات دهد.
وی درباره شخصیت پردازی زنان گفت: ما با تقسیم‌بندی نیروی خیر و شر دو قطب ساختیم، که ابتدا تکلیفشان با مخاطب معلوم است. طیف دیگری از زنان که جزو زنان اندرونی هستند، به مرور در طول قصه اهمیت پیدا کردند یعنی هرچه جلو رفتیم، با شخصیت‌ها و ویژگی‌های فردی بیشتری آشنا شدیم.
عباسی‌زاده با بیان اینکه تلویزیون و سینما و شبکه خانگی سه مدیوم مکمل هستند و هر سه باید به دنبال تولید محصولات حرفه ای برای مخاطب روز باشند، اظهار داشت: تلویزیون جای نیروهای حرفه ای است چون قرار بوده فراگیرترین رسانه ما باشد و برای اینکه بتواند مخاطب روز را که در معرض انواع و اقسام محتوای مختلف قرار دارد را جلب کند باید به سمت نیروهای حرفه ای برود.
خوشبختانه تلویزیون نیروهای متخصص خوبی را در ادوار مختلف داشته که توانسته اند محتواهای به روز و مخاطب پسندی را تولید کنند. هنوز هم کارنامه سریال سازی تلویزیون در ادوار مختلف را که مرور می‌کنیم در هر دوره با محصولاتی روبروییم که تا چند نسل مخاطب دارند.
شخصا در تولید سریال چه در تلویزیون و چه در شبکه خانگی علاقه بالایی دارم که در پشت صحنه و صحنه از نیروهای حرفه ای استفاده کنم. حرفه ای نه فقط به معنای چهره که اتفاقا گاهی نیروهای کم نام و نشان حرفه ای‌تر از برخی چهره‌ها بوده‌اند. در سریال رحیل سعی کردیم جمعی از خبرگان حیطه تولید و بازیگری را گردهم آوریم تا مخاطب حس کند که کاملا به او احترام گذاشته شده.
من شخصا با تجربه گرایی و سعی و خطا مخالف نیستم ولی حتی تجربی ترین آثار هم باید تولید حرفه ای داشته باشد. اینکه جوانان را وارد کار کنیم و ایده های تازه آنها را جذب کنیم خیلی هم خوب است ولی قطعا در کنار یک جوان باید یک نیروی باتجربه به عنوان همراه و همکار-و نه فقط ناظر- باشد تا کیفیت کار استاندارد باشد.
مخاطب سریال‌های تلویزیون ممکن است مخاطب سریالها روز خارجی هم باشد پس تولیدکنندگان سریال‌های تلویزیونی وظیفه دارند محصولات به روز خارجی را مرور کرده و به ویژه از نظر تکنیکی سعی کنند دستاوردها را استفاده کنند. در سریال رحیل هم بازیگران قدیمی و باسابقه داریم و هم جوانترهایی که باز هم حرفه ای فکر می‌کنند و بیشتر از دیده شدن خودشان به دنبال کمک به ارتقای محصول بودند.
در تیم تولید نیز همین نگاه را داشتیم و از چهره پردازی و فیلمبرداری تا طراحی صحنه و لباس و و دکور و صدا و تدوین، کاملا حرفه ای پیش رفتیم. از اینها گذشته، پروسه زمان بری را برای تحقیقات و نگارش فیلمنامه صرف کردیم و در تولید نیز با چند گروه و متمرکز بر یک اتاق فکر واحد پیش رفتیم تا راندمان، بالا رود.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: نزدیک شدن به پخش سریال تاریخی رحیل ؛ قصه‌ها را می‌نویسند ولی تاریخ را زندگی می‌کنند طعنه باورنکردنی سریال جدید تلویزیون به فیلترینگ و سانسورمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: سریال رحیل رحیل رامین عباسی زاده سریال رحیل عباسی زاده سحر و جادو هزار و یک سریال ها حرفه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۱۳۰۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ چیزی جز گوشی لازم نیست
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد خبری جشنواره آسمون، اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی از هنرمندان در خانه هنرمندان برگزار شد.
ابتدا، سید حمید امامی مدیر بادبوم به آغاز فعالیت بادبوم در سال ۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم برای اینکه این سالها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.
دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و اضافه کرد: امروز آغاز رسمی جشنواره «آسمون» است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوا برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال خواهد بود.
امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزییات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است، تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده خودشان را شکل بدهند.
برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید
سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و آثار ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. کسانی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، از خودشان و تجارب و خاطراتشان شروع کنند.
وی اضافه کرد: تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد. یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.
وی به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید. موضوعاتی که جزییات قابل لمسی از آنها در ذهن داشته باشید که همگی برآمده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آنها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.
کارگردان «بیست و یک روز بعد» تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم. من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم «بیست و یک روز بعد» که قصه ای واقعی داشت را ساختم که درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.
خردمندان خطاب به حاضران گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آنها را می‌شناسید، بنویسید این کار برای شما تولید داستان می‌کند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلمسازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.
وی در پایان بیان کرد: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یاد بگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.
کد خبر 6090133
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است